LANDMIJNEN (HOE GROOT)Roger NupieHoe groot is de mensdie met woorden alsbom, obus, raket, raketbom goochelt,en ze vult met kleinere bommen.Hoe groot is de mensals deze munitie in bomen,op daken of onder armoedigAfrikaans zand belandt.Hoe groot i…
Read MoreOne of the upcoming peaceactions…
by Tumbleweed • August 24th, 2011
You might have read our appeal for September first, world day for peace. The poetry reading to which we have been invited to read will be one of the peace actions. The reading is on 9/11, 10 years later. A poem honoring the firemen going into the tower…
Read More2de Festival v/d Europese Dichtkunst-2. Festival Europäischer Dichtkunst-2nd European Poetry Festival-2ième Festival de la Poésie Européenne
by Tumbleweed • August 14th, 2011
Tweede Festival van de Europese Dichtkunst
Het eerste Festival van de Europese Dichtkunst op 18 september 2010 in de Permeke Bibliotheek in Antwerpen was een onafhankelijk maar erkent project in het kader van Ruhrgebied 2010, culturele hoofdstad van Europa. Dit Festival werd tot onze vreugde en verrassing op Radio Klara vermeld als het beste dichtkunstfestival van het jaar. Dit festival dat nu voor de tweede keer wordt georganiseerd, is het resultaat van een vertaalproject dat Fred Schywek jaren geleden heeft opgezet gebaseerd op een collegiale en coöperatieve benadering. De vertalingen worden afgewerkt in nauwe samenwerking met de auteurs. Dit alles mondt uit in een aantal anthologieën en individuele bundels van auteurs. Er is zoveel goed materiaal dat dit 2de Festival van de Europese Dichtkunst zich opdrong. Cijfers: 4 talen, 2 continenten, 5 landen, 19 dichters, 4 muziekanten, zang en soundscape mensen, 2 organisatoren.
Een totaalconcept wordt met deze mensen op 17 september om 20 uur in de Permeke bibliotheek voorgesteld. De drie artistieke zwaartepunten zijn
1. Het lustrum jaar voor drie grande dames van de Nederlandstalige poëzie in België: Lucienne Stassaert, Annie Reniers en Marleen De Crée.
2. Europese performance traditie:
Havenklanken:
Roger Nupie (MC), Bart Stouten, Jean Demey (musician/composer-soundscape), Peter Holvoet-Hanssen (Stadsdichter Antwerpen), Wilfried Bienek (Duitsland), Paul Gellings, Nederland, Job Degenaar (Friesland), Fred Schywek (Duitsland), Annmarie Sauer, Olivier Cousin (Bretagne) en Devorah Major (San Francisco, USA)
Moorsoldaten: Anti oorlog-Voor vrede – wij zijn geëngageerde dichters
Peter Holvoet-Hanssen (Stadsdichter Antwerpen), Wilfried Bienek (Duitsland), Job
Degenaar (Friesland), Fred Schywek (Duitsland), Annmarie Sauer, Devorah Major
(San Francisco), Didi De Paris, Frank De Vos, Tim Ceustermans-Deschepper, Frank
Niehusmann
Degenaar (Friesland), Fred Schywek (Duitsland), Annmarie Sauer, Devorah Major
(San Francisco), Didi De Paris, Frank De Vos, Tim Ceustermans-Deschepper, Frank
Niehusmann
3. San Francisco special: Devorah Major en Susan Birkeland, vertolkt door: Patricia van Nunen, Gorik De Smet (sound.)
Havenklanken als concept ontstond als thema omdat Antwerpen en Duisburg havensteden zijn. Dit groeide uit tot Havenklanken II (Sons du Port) met o.a. drie dichters uit Bretagne en vervolgens tot Harbors of the West met dichters van de westkust van de VS (Seatle en San Francisco). In dit derde deel zullen bovendien havendichters uit vorige uitgaven worden opgenomen. Tijdens de optredens wordt af en toe een tekst in vertaling geprojecteerd of simultaan of consecutief tweetalig voorgelezen. Het project is bewust meertalig.
Moderne muziek is eveneens een belangrijk, geïntegreerd onderdeel. Lucienne Stassaert en Jean Demey hebben samen reeds talrijke voorstellingen gespeeld. Frank Niehusmann en Fred Schywek hebben vroeger voor de radio samengewerkt. Niehusmann trad op in Zuid- en Noord-Amerika, in Japan, in vele landen van Europa en nu in Antwerpen. Gorik De Smet werd eveneens een vaste waarde in wat we doen. Met elke dichter en elke muzikant hebben wij een nauwe artistieke band.
Het 2de Festival van Europese Dichtkunst, 17 September, Permeke Bibliotheek, te Antwerpen, deuren 20 uur.
Hama
by Tumbleweed • August 5th, 2011
To remind us of the victims of repression in Hama, Syria see here
HAMA
Deze zomer draaien er wieren mee
op de watermolens van Hama.
Stukgereten herinneringen?
Het oude aquaduct zal ze niet meer
dumpen. Waar ooit de akker lag
troost nu een poster ‘old Hama’:
het is Assad, vader en zoon
en 30.000 doden. Kijk
hoe explosief ze groeien,
een jaar overwoekeren
waarover het stadje zwijgt.
Als een kind dat zich betrapt voelt,
twintig jaar later:
collectieve herinnering,
wachtend op mijn lift.
Een kar, hortend en stotend,
zonder bestemming.
Het vaste repertoire van de volksverteller
die niemand heeft gezien.
Ergens zal ik hem vinden,
vertelt de Lonely Planet.
Zijn wereld staat uitnodigend
op een kier. Zoals het raam.
Elders, wereldvreemd:
twee oude mensen
in een mobilhome bij de Orontes.
Belgen waarempel.
Zij schilt een appeltje,
hij doet het verhaal,
in stukken en brokken.
*
Haat is blijven hangen, als een plaat,
in onbegrip, als een herinnering in bang vermoeden,
als verschaald bier na sluitingstijd,
terwijl de regen jankt op de stoep
en de stoep langzaam overgaat in bladeren
uit een dronken woestijn met de wankele kameel
van een bang vermoeden.
Als een plaat die is blijven hangen jankt de muëzzin
dat je dood bent, zoals de verdwaalde schaapjes
in de late namiddagzon. Geen herder te bespeuren
zo ver de geschiedenis nog reikt, en dat is verder
dan je zwijgplicht. Bij onleesbare werkelijkheid
hoort een Arabische krant met wurgklanken
en arabesken voor de schijn, met glaasjes nescafé
op kosten van de Baath partij.
Haat is blijven hangen, op de oever van de Orontes,
in mijn onderkoelde woestijn, airconditioned
in de weerspiegeling van de grote minaret
die vanmorgen nog mijn oude liefde heeft uitgebazuind.
Poem by Bart Stouten
*
HAMA
Diesen Sommer drehen da Seegräser mit
auf den Wassermühlen von Hama.
Zu Stück gerissene Erinnerung?
Das alte Aquädukt soll sie nicht mehr
fallenlassen. Wo einst der Acker lag
gibst jetzt Trost vom Alt-Hama-Poster:
es ist Assad, Vater und Sohn
sowie 30.000 Toten. Sieh’
wie explosiv sie wachsen,
ein Jahr überwuchern
darüber das Städtchen schweigt.
Als ein Kind das sich erwischt fühlt,
zwanzig Jahre später:
Kollektive Erinnerung,
warten auf die Mitfahrgelegenheit.
Ein Karren, ratternd und tatternd,
ohne irgend ein Ziel.
Das feste Repertoire des Geschichtenerzählers
Den Niemand gesehen hat.
Irgendwo werd’ ich ihm finden,
sagt der Lonely Planet.
Sein’ Welt steht einladend
Auf einer Spalt. Wie das Fenster.
Wo anders, Weltentfremdet:
zwei alte Menschen
im Campingbus bei dem Orontesfluß.
Belgier überraschenderweise.
Sie schält einen Apfel,
er erzählt die Geschichte,
in Stücken, in Brocken.
*
Haß bleibt kleben, als Kratzer einer Schallplatte,
in Unverständnis, als Erinnerung angstvollen Vermutung,
als verschaltes Bier nach Thekenschluß,
währenddessen der Regen jankt auf den Bürgersteig
und der langsam sich verändert in Blätter
aus einer betrunkene Wüste mit dem wankenden Kamel
von einer angstvollen Vermutung.
Die Platte hängt, so klinkt der jaulende Muezzin
das du tot bist so wie verirrten Schafen
in der späten Nachmittagssonne. Kein Schäfer zu spüren
so lange Geschichte noch reicht, das ist weiter
als deine Schweigepflicht. In unlesbarer Wirklichkeit
gehört eine Arabische Zeitung mit Würgegeräuschen
und Arabesken vor dem Schein, mit Nescafé Täßchen
auf Kosten der Baath Partei.
Haß hängt immer noch auf dem Ufer des Orontes,
in meiner unterkühlten Wüste, airconditioned
in der Spiegelung von dem großen Minarett
die heute morgen noch meine alte Liebe herausposaunte.
German translation: Fred Schywek
Samenwerking/Working together for Liu Xiaobo
by Tumbleweed • March 24th, 2011
Job Degenaar, voorzitter van WIPC Nederland schrijft: Bijgaande foto van Kluun en Bettine Vriesekoop (zgn. ‘bekende Nederlanders’) werd in een Utrechtse boekhandel genomen. Ze krijgen daar een poster met het gedicht van Xiaobo in onze vertaling. Die po…
Read MoreLiu Xiaobo: lees hem vrij
by Tumbleweed • March 16th, 2011
Liu Xiaobo
literatur festival berlin
Het writers in prison committee van Pen Vlaanderen dat zich inzet voor de vrijlating van schrijvers die omwille van wat ze schreven in de gevangenis zitten vraagt deel te nemen aan de wereldwijde lezing van dit gedicht door jullie. Wij vragen dat op zoveel mogelijke plaatsen de tekst in het Nederlands of in het Engles gelezen zal worden op zondag 20 maart. Laat ons aub weten waar je het voorlas via een commentaar.
Je wacht op mij met ’t stof
– voor mijn vrouw, die elke dag wacht
niets rest je in jouw naam, niets
dan op me te wachten, samen met het stof van ons thuis
al die lagen
bijeen, overlopend, in geen hoek
wil je de overgordijnen open trekken
de roerloosheid van het licht verstoren
boven de boekenplank is het met de hand
geschreven etiket verstoft
op het tapijt ademt het patroon het stof in
als je de pen graag een stofpunt wilt geven
wanneer je me een brief schrijft
worden mijn ogen door pijn gestoken
je zit daar de hele dag lang
durft niet te bewegen
uit angst dat je voetstappen het stof zullen vertrappen
je probeert je adem in te houden
en gebruikt de stilte om een verhaal te schrijven.
In ogenblikken als deze
is het verstikkende stof
de enige bondgenoot
jouw visie, adem en tijd
doordringen het stof
in de diepte van je ziel
wordt de tombe centimeter na centimeter
vanaf de voeten opgestapeld
komt tot aan de borst
staat tot aan de keel
jij weet dat de tombe
je beste rustplaats is
waar je op me wacht
zonder bron van angst of paniek
daarom verkies je stof
in het donker, in kalm verstikken
wachtend, wachtend op me
je wacht op me met stof
en weigert zon en werveling van lucht
laat het stof je maar helemaal begraven
laat jezelf maar inslapen in ’t stof
tot ik terugkom
en jij wakker wordt
en het stof afveegt van je huid en je ziel.
Een wonder – ontwaakt uit de dood.
April 9, 1999
*
Engelse tekst hier
vertaling: Job Degenaar /Annmarie Sauer
actie van WIPC Nederland/WIPC Vlaanderen
Atomkraft nein danke- Kernenergie neen!
by Tumbleweed • March 13th, 2011
 |
|
© sms:foto duisburg/rhein 2011
Foto uit het raam van de produktiekamer van world internet books, opgedragen aan al wie in Japan geliefden en have en goed verloor.
Het lange nu
Het lange nu
10.000 jaar
wie kan dit dan
lezen
het symbool begrijpen
wie weet dan
zoekend
naar oorzaak
van halftijd en
naaktverkoop
van wat hoelang
dan nog
komt
nu
10.000
jaar van nu
de late last
van splijtzwam
en splijtstof
wij allen leven
in de halveringstijd
van het lange
nu –
Kernenergie neen bedankt
Geschreven naar aanleiding van het langer openhouden in Europa van verouderde kerncentrales
|
Follow @stephjoke on Twitter